نفرین

ما به هم نفرین شده­ایم

جدا جدا در کنار هم

تو به انتهای من رسیده

من هنوز در انکار تکرار هم

جامانده­ایم از خود اما با هم­دیگریم

ما به هم نفرین شده­ایم

دو جامانده در پیکار هم.

من باور ندارم این تکرار را

این تکرار دو علامت سؤال انکار هم.

ما به هم نفرین شده­ایم

مثل این کوه ستبر و روبه­رو

گاهی پندار یک استقامت

گاهی پیچش صدای هوهو

گاهی روییده در پای هم

گاهی آرد گشته از هیاهو

مثل دو صدا، گُم­شده در هوا

تو به گوش صدای من

من به گوش صدای تو،

ما به هم نفرین شده­ایم

در اشک­های چکیده از آرزو.

ما به هم نفرین شده­ایم

در دو سوی پایان یک خیال

پرسه­زن در دالان آرزوها

مرده­ایم در پایان این همه سؤال

ما به هم نفرین شده­ایم

این را بفهم، بی­خیال.

11/7/1391

15:21

قائم­شهر